Ik weet niet wat het is met jou

of met mij. Ik voel je perfect aan en hoewel je het niet toe zal geven; jij weet dat. Hoe gevoelig je huid onder mijn vingertoppen is en hoe je siddert als ik ze verder laat wandelen. Je bruine armen met hun blonde haren en je zachte buik. Je bent sterk en dat maakt dat ik me veilig voel. Ik vertrouw je, je zal nooit te ver gaan of je kracht misbruiken. Maar ik vind het waanzinnig als je de touwtjes in handen neemt, als je je hand om mijn nek vouwt en me diep in mijn ogen kijkt terwijl je bijna onmerkbaar druk uitoefent. Bíjna onmerkbaar, want al mijn zintuigen staan op scherp en de prikkeling die ik voel maakt me opstandig. Niemand geeft me zo de behoefte grenzen op te zoeken als jij dat doet. Het is het mooie van het spel dat we keer op keer spelen. Ik daag je uit, speel met een grote grijns op mijn gezicht alsof er niets door mijn lichaam raast, alsof adrenaline me onbekend is. Zweet drupt van je borst op mijn schouders, vermengt zich met het mijne. Onze ogen zitten vast, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om ons oogcontact ook maar een seconde te verbreken. Je bent zo verschrikkelijk lekker en dit intense neuken maakt dat ik je in mijn omhelzing op wil sluiten om je voor altijd te blijven voelen. 'Hier heb ik de hele dag op gewacht..' zeg ik je. Je grijnst net iets te zelfgenoegzaam wat maakt dat ik met een grijns toevoeg; 'Het valt toch een beetje tegen.' Je gromt dierlijk en dit is waar ik op uit was, me aan jou en je sterke lijf over moeten geven. Mijn geplaag valt in het niet als ik bij jou ben, je neemt die rol veel te makkelijk van me over en ik denk er geen seconde over om daar verandering in aan te brengen. Ik laat mijn nagels via je schouders over je zij naar je heupen glijden en ik voel je lichaam schokken. Niet veel later rol ik tegen je plakkerige lijf aan en hijgen we samen uit. Over tien minuten weer?